Co raz częściej przy projektowaniu ogrzewania nadmienia się o ochronie środowiska. Ponieważ systemy chroniące środowisko działają na znacząco zimniejszych parametrach, wymienniki energii cieplnej powinny zajmować spore płaszczyzny. Najczęściej stosowanym systemem jest ogrzewanie umiejscowione w podłodze. Zbudowane jest z schematu przewodów na wodę z tworzywa PE ułożonych bezpośrednio pod parkietem lub w betonowej zaprawie. Niemal nie powoduje ruchów kurzu, więc jest przychylne dla zdrowia. W stosunku do tradycyjnego podgrzewania zapewnia 15% zaoszczędzonej energii. Innowacyjnym pomysłem jest ogrzewanie powierzchniowe ścienne. Posiada analogiczne walory co podłogowe, ale rozróżnia je inny rozłożenie ciepła w pokoju. Jednakże nie jest ona tak sprzyjająca zdrowiu jak w modelu podłogowym. Najlepiej tolerowanym modelem dla domownika jest albowiem rozwiązanie największe ciepło przy nogach, zimniej przy głowie. W związku z powyższym w podgrzewaniu umiejscowionym w podłodze krytyczna temperatura podłogi nie powinna mieć 29 stopni. A w umiejscowionym w ścianie 35-45 stopni. Wobec powyższego podgrzewanie montowane w ścianie pozwala na osiągnięcie aż 160W/m2, podczas gdy podłogowe 80-100W/m2. W rozwiązaniu umieszczonym w ścianie najważniejszym czynnikiem jest odpowiednio ocieplone mury. Może się bowiem okazać, że większość energii będzie zużyta przez niedocieplone mury. To rozstrzygnięcie świetnie sprawdzi się w pokojach dziennych, pokojach do spania, gabinetach czy pomieszczeniach dziecięcych. Zaletą układu mocowanego w ścianie jest przeciwdziałanie powstawaniu grzybów, nie dochodzi także do wzbudzania się pyłu. Bezspornym mankamentem mogą stanowić problemy z aranżacją ścian. Należy bowiem mieć na uwadze by nie uszkodzić przewodu spirali.